Mερικές σκέψεις για τον δολοφόνο της Νορβηγίας. Οι ηγεσίες υπό αμφισβήτηση.

Πολλοί αναλυτές έγραψαν και μίλησαν για τον δολοφόνο της Νορβηγίας Anders Behring Breivik και τα κίνητρά του, ενώ μερικοί υποστήριξαν ότι αφού η Νορβηγία ετοιμαζόταν να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, άρα πίσω από την μαζική δολοφονία αθώων παιδιών βρίσκονται οι Εβραίοι. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η Νορβηγία είναι η μοναδική χώρα εκτός των ΗΠΑ που έχει τόσο μεγάλη τεχνογνωσία άντλησης πετρελαίου, και από την στιγμή που ενεπλάκη στα πετρέλαια και τα αέρια της Ελλάδας και της Κύπρου έπρεπε να βγει από τη μέση. Αν και οι εξηγήσεις ταιριάζουν σε κάποιους, το πιθανότερο είναι ότι απέχουν μακράν της αλήθειας.

Κάποιοι επίσης αναφέρουν τον δολοφόνο ως ακροδεξιό ενώ κάποιοι άλλοι δημοσιεύουν φωτογραφίες του με την Μασονική στολή. Αυτά όμως δεν έχουν καμία σημασία και θα το εξηγήσω παρακάτω.

Ας πάρουμε λίγο μια απόσταση από τα γεγονότα ώστε να μπορέσουμε να τα δούμε ως μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα:

Δεδομένο Α΄. Ο δολοφόνος της Νορβηγίας επιτέθηκε στην κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας. Ουσιαστικά επιτέθηκε στα βιολογικά και πολιτικά παιδιά των πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος.

Δεδομένο Β΄. Ζούμε σε μια εποχή όπου υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας. Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η ηγεσία βρίσκεται υπό αμφισβήτηση σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις αυταρχικές ηγεσίες όπως στις αραβικές χώρες αλλά και για τις δημοκρατικές. Βέβαια, δικαίως οι ηγεσίες βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Σε κάθε χώρα βλέπουμε ότι οι ηγεσίες έχουν διαφθαρεί όχι μόνο από την εκάστοτε οικονομική ελίτ της χώρας που κυβερνούνε αλλά και από την παγκόσμια οικονομική ελίτ. Όλο και περισσότερο οι πολίτες έχουν την δυνατότητα να πληροφορηθούν μέσω του διαδικτύου για τα οικονομικά σκάνδαλα που ανέκαθεν τα παραδοσιακά ΜΜΕ κουκούλωναν. Επιπλέον, όλο και περισσότερο, οι αποφάσεις της ηγεσίας λαμβάνονται προς όφελος των οικονομικά ισχυρών και εναντίον του λαού.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την δικαιολογημένη οργή του κόσμου ενάντια στην ηγεσία του.

Το ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι αυτή η αμφισβήτηση βολεύει την ίδια την οικονομική ελίτ αφού έτσι δημιουργείται η ευκαιρία ανατροπής και μετάλλαξης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας προς κάτι βολικότερο γι’ αυτούς, από συγκεκαλυμμένη ολιγαρχία σε απροκάλυπτη ολιγαρχία. Ίσως θα παρατηρήσετε ότι το μόνο που προβάλλεται από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ είναι η ανικανότητα και η διαφθορά των πολιτικών, ενώ δεν προβάλλεται αθόλου η ανάγκη ενός πραγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο σκοπός είναι προφανής: Δημιουργείται αναταραχή στα πρόβατα ώστε να κατευθυνθούν προς την έξοδο που θα τους υποδειχθεί – την απροκάλυπτη ολιγαρχία.

Δεδομένο Γ΄. Η μετανάστευση προς τις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες δημιουργεί πιέσεις και αλλαγές στις κοινωνίες υποδοχής, με αποτελέσματα που ποικίλουν από την αλλαγή της υπάρχουσας κοινωνικής δομής μέχρι και την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρνητικές αντιδράσεις μικρής ή μεγάλης έντασης, εμφάνιση ακραίων συμπεριφορών και μίσους όχι μόνο προς τους μετανάστες αλλά και σε αυτούς που «φέρνουν τους μετανάστες και καταστρέφουν την χώρα», δηλαδή τους πολιτικούς.

Μέσα σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια, φαίνεται αναμενόμενο να βρεθεί κάποιος φορτισμένος με τόσο μίσος που να επιτεθεί στα βιολογικά και πολιτικά τέκνα αυτών που θεωρεί ότι είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας του. Το σκεπτικό είναι αρκετά απλό, και με λίγα λόγια είναι κάπως έτσι περίπου: «Δεν μπορώ να σκοτώσω ούτε εσάς ούτε τα αφεντικά σας. Θα σκοτώσω όμως τα παιδιά σας».

Φαντάζομαι πολλοί θα αναρωτηθείτε τι προβλήματα έχουν στη Νορβηγία όταν εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα είναι εκατό φορές χειρότερα. Σε απόλυτα νούμερα, ναι τα πράγματα είναι εκατό φορές χειρότερα εδώ. Όμως η πραγματικότητα βαρύνει διαφορετικά μια κοινωνία, ανάλογα με το πόσο συνηθισμένη είναι σε κάποια φαινόμενα. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει σε φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, και είμαστε απείρως περισσότερο ανεκτικοί σε αυτά εν συγκρίσει με τους Νορβηγούς. Με λίγα λόγια, αν αυτά που συμβαίνουν εδώ γίνονταν στην Νορβηγία χωρίς την περίοδο προσαρμογής στην διαφθορά (βλέπε Ανδρέας Παπανδρέου), οι μισοί Νορβηγοί θα έκαναν παρόμοια με τον συμπατριώτη τους.

Το τρομακτικό είναι ότι τον Νορβηγό δολοφόνο θα τον μιμηθούν πολλοί, σε πολλές χώρες του κόσμου, ενώ δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν γίνει κάτι παρόμοιο και στην χώρα μας, πόσο μάλλον που εδώ η φωνή των (λογικών) πολιτών δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη.

«Δυστυχώς, επιλεκτικώς επτωχεύσαμεν…»

Αν και ποτέ δεν ειπώθηκε επίσημα, ουσιαστικά αυτό που έγινε είναι μια μίνι αναδιάρθρωση σε συνδυασμό με μια επιμήκυνση. Σαφέστατα και δεν θα ειπωθεί ποτέ η φράση αυτή στο κοινοβούλιο, αφού αυτοί οι αθεόφοβοι φτάσανε να πανηγυρίζουνε για την υπογραφή του μνημονίου και την εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας. Σήμερα λέει ο Γιωργάκης ότι δε θα χρειαστούμε τις Αγορές ως το 2020…Θυμίζει τη περσινή υπόσχεση - δήλωση του κ. Παπακωνσταντίνου ότι εμείς θα βγαίναμε στις Αγορές το 2011…

Αν το καλοσκεφτούμε για τι ακριβώς πανηγυρίζει η κυβέρνηση; Πανηγυρίζει για το εξής γεγονός: Ενώ από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 575 δις ευρώ τόκους για 94 δις δάνεια, τελικά χρωστάμε 340 δις εκ των οποίων τα 2/3 είναι τόκοι!! Με απλά λόγια, κάποιοι αλήτες πολιτικοί δανείστηκαν με τοκογλυφικά επιτόκια γιατί μέσω αυτών χρηματίστηκαν οι ίδιοι, και εμείς τώρα σαν ανάξιοι ηλίθιοι πανηγυρίζουμε γιατί μας δίνουν χρόνο για να πληρώσουμε και τα υπόλοιπα ενώ θα έπρεπε να αρνηθούμε την πληρωμή τους! Άσε που ένα σοβαρό κράτος με σοβαρούς πολίτες και σοβαρούς ψηφοφόρους, θα έφερνε μια ανεξάρτητη (ανεξάρτητη είπαμε) επιτροπή ώστε να υπολογιστούν όλα αυτά που χρωστάμε, που τα χρωστάμε, πόσα έχουμε πληρώσει, σε ποιους έχουμε πληρώσει παραπάνω από το τριπλάσιο των όσων έχουμε δανειστεί, που πήγαν όλα αυτά που έχουμε δανειστεί, σε ποιανού τσέπες μπήκαν χρήματα από τα δάνεια αυτά, κλπ. Και μια σοβαρή χώρα με σοβαρούς ψηφοφόρους θα πλήρωνε τα ομόλογα που έχουν αγοράσει τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία είτε εγχώρια είτε εξωχώρια, και από αυτά, ποτέ περισσότερα από το τριπλάσιο (για τα δάνεια 30ετίας) αυτών που έχουμε δανειστεί, ενώ ταυτόχρονα, θα ζητούσε πίσω τα παραπανίσια από όσους έχει πληρώσει περισσότερα από όσα πρέπει.

Ίσως μερικοί να γνωρίζετε ότι πριν από λίγα χρόνια στην Ελλάδα, ψηφίστηκε νόμος υπέρ των δανειοληπτών ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα να υποχρεωθεί ένας πολίτης να πληρώσει στην τράπεζα ποσό μεγαλύτερο του τριπλασίου από αυτό που δανείστηκε. Αφού η Ελλάδα ψήφισε αυτό για τους πολίτες της έναντι των τραπεζών, αυτό σημαίνει ότι είναι μέσα στα πλαίσια ενός δικαίου που θα έπρεπε να απαιτηθεί να εφαρμοστεί και σε μεγαλύτερη κλίμακα, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και προηγούμενη εμπειρία σε αυτό, όπως για παράδειγμα η κήρυξη των χρεών του Ισημερινού και του μεταπολεμικού Ιράκ ως επαχθών.

Και από την άλλη έχουμε και την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Για τη κοινωνία κράτησαν τις θυσίες και για τις τράπεζες τη στήριξη, για τους εταίρους τον ορυκτό πλούτο και για τις αγορές την αποπληρωμή των τοκογλυφικών ομολόγων…Και ο ελληνικός λαός το Μεσοπρόθεσμο... Όλα δίκαια ε;

Αν δεν γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη

Η Ντόρα δηλώνει ότι είναι έτοιμη να αποχωρήσει από την πολιτική αν η «Δημοκρατική Συμμαχία» δεν καταφέρει να εισέλθει στη Βουλή, τονίζοντας ταυτόχρονα την αισιοδοξία της ότι τελικά θα καταφέρει να περάσει το κατώφλι του 3%.

Καταλαβαίνετε τι ακριβώς σκέφτομαι, ε;