Την 25η Μαρτίου εορτάζουμε την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους. Αλήθεια; Πότε απελευθερωθήκαμε;

Εγώ διακρίνω ένα ιστορικό συνεχές με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Δεν θα μιλήσω για τα αγαπημένα μας φαγητά, εδεσματα και γλυκα, όπως το ιμαμ μπαϊλντι τα λουκούμια και τα συναφή, ούτε τα χανουμάκια ΑΕΚτζήδες, ούτε όμως και για το γεγονός ότι μας κυβερνάει κάποιος με τούρκικο όνομα (Καραμανλής), με σκιώδη συγκυβερνήτη του τον - επίσης με τούρκικο όνομα - Καρατζαφέρη. Υπάρχουν σοβαρότερα επιχειρήματα:
Στην αγορά όλο και αυξάνονται τα φέσια. Ιδίως τώρα με την κρίση, ο ένας φοράει φέσι στον άλλον, γιατί μόνο έτσι λειτουργεί η αγορά στην πατρίδα μας, και έτσι αποφεύγουμε να μπούμε με τα τσαρούχια μέσα! Αφού φοράμε φέσι ρε παιδιά, δεν τον έχουμε τον Οθωμανό μέσα μας; Άσε που κάνουμε τα πάντα για να μην μπούμε με τα τσαρούχια μέσα, τα οποία θεωρούνται ελληνικό σύμβολο!
Ο κάθε υπουργός οικονομικών είτε βάζει «χαράτσι» στους φορολογούμενους, ή ακόμα χειρότερα, τους εφαρμόζει το οθωμανικό δίκαιο. Και αφού τους ξαναψηφίζουμε, μάλλον το κρυφογουστάρουμε το Οθωμανικό. Και για να καταλάβετε πόσο τονε θέλουμε τον Οθωμανό, σκεφτείτε ότι το Οθωμανικό έξω το λένε Greek Way.
Αφήστε που όποιος παρουσιάσει χρυσόβουλο ή φιρμάνι του Σουλτάνου και κάθε άλλου "προγόνου" μας, παίρνει περιουσία του δημοσίου! Χάρισε ο άλλος την λίμνη στο μοναστήρι, και οι Οθωέλληνες μετά από έναν αιώνα το αναγνωρίσανε!
Και τελειώνοντας, θεωρώ ότι παλαιότερα, με την επίσημη συμμετοχή μας στην Οθωμανική Ένωση, τα πράγματα ήταν καλύτερα. Τότε η φορολογία του Σουλτάνου μας ήταν 10%, το λεγόμενο χαράτσι, ή κεφαλικός φόρος. Τώρα, έχουμε: 19% φόρο σε οτιδήποτε αγοράσουμε, 9% σε όλα τα τρόφιμα, φόρο εισοδήματος, φόρο κληρονομιάς, φόρο ακίνητης περιουσίας, φόρους έμμεσους, φόρους άμεσους, τέλη, διόδια, εισφορές, ούφ ζαλίστηκα…
Προτείνω λοιπόν να ξανασκεφτούμε περί του εορτασμού της απελευθέρωσης των Ελλήνων από τους Τούρκους.



Πρόταση Σιούφα στους βουλευτές να γίνουν εκείνοι πρώτοι δωρητές οργάνων.

Ο πρόεδρος της βουλής κ. Σιούφας τις προάλλες έκανε μια πρόταση που φαινομενικά είναι πολύ όμορφη και ανθρώπινη. Πρότεινε στους βουλευτές να ακολουθήσουν το παράδειγμα του τραγικού πατέρα του Αυστραλού Ντιζόν, του νεαρού που σκοτώθηκε από μπράβο στην Μύκονο, ο οποίος δώρισε τα όργανα του γιού του χαρίζοντας ζωή σε πολλούς ανθρώπους.
Είπε χαρακτηριστικά: «Είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός, ότι μετά το τραγικό συμβάν υπήρξε μια σημαντική αύξηση του αριθμού των εγγεγραμμένων δωρητών. Ήταν δώρο ζωής για πολλούς, αλλά και παράδειγμα για όλους».
Χωράει πολύ συζήτηση αυτή η πρόταση όμως… Φανταστείτε ένας συμπολίτης μας να πάρει την καρδιά ενός πολιτικού, τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην συμπεριφορά του. Ακόμη χειρότερα, φανταστείτε τον να του κάνουν μεταμόσχευση …χεριού! Ε τότε ξεχάστε τον! Θα μας πάρει και τα σώβρακα!



Δεν συνεργάζομαι με τα άκρα…

Τάδε έφη Κώστας Καραμανλής για τις εικασίες συνεργασίας του ΛΑΟΣ με την Νέα Δημοκρατία. Με το καλό τα παιδιά, καλά στέφανα, θα σκέφτηκαν κάποιοι.
Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, σκέφτηκα μόλις το άκουσα. Αυτό που ταιριάζει περισσότερο είναι: «όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα»! Τώρα βέβαια, απ’ ότι φαίνεται, τα …λάχανα μάλλον την κοπριά δεν τηνε πολυθέλουν.
Το πιθανότερο σενάριο είναι να συνεργαστούν ανεπίσημα, να παίρνει τις ψήφους των βουλευτών του ΛΑΟΣ ο Καραμανλής αλλά να λένε και οι δύο ότι δεν συνεργάζονται.



Όταν η σοβαροφάνεια συναντά την έλλειψη φαντασίας.

Φανταστείτε μια σκηνή με τον Γιωργάκη βγαίνοντας από την αίθουσα όπου ο Κωστάκης πρότεινε την συνεργασία των κομμάτων για την αντιμετώπιση της κρίσης, αντί να έλεγε: «δεν συνεργαζόμαστε με αυτήν την κυβέρνηση γιατί δεν έχει σχέδιο και μας ζητάει λευκή επιταγή», να έλεγε: «Ελληνίδες Έλληνες, ο Πρωθυπουργός της χώρας αναγνωρίζοντας την ανικανότητά του και παραδεχόμενος ότι δεν έχει σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση, ζήτησε απεγνωσμένα την βοήθειά μας! Αποφασίζουμε να τον βοηθήσουμε προτείνοντάς του το δικό μας σχέδιο και θα συνεργαστούμε μαζί του για να σώσουμε την χώρα αφού αυτός δεν μπορεί να το κάνει μόνος του»! Θα κέρδιζε όλες τις εντυπώσεις και θα φαινόταν ότι νοιάζεται για την χώρα. Τώρα, χάνει τις εντυπώσεις στα μάτια του κόσμου και δεν πείθει κανένα ότι ενδιαφέρεται για το καλό της χώρας, παρά μόνο για την εκλογή του ως πρωθυπουργός. Βέβαια, δεν περίμενα και κάτι καλύτερο…




Είμαι ένας παλιάνθρωπος με ψυχή κατράμι;

Ένα από τα νέα που σχετίζονται με την κρίση και έκαναν μεγάλη αίσθηση είναι ότι οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη μας από 1150 μειώθηκαν σε 793, μια μείωση κατά 30% περίπου.
Το ακόμα πιο αξιόλογο ποιοτικά είναι ότι για πρώτη φορά από το 2003, υπάρχει μείωση στον αριθμό τους, γιατί όπως όλοι θυμόμαστε, ειδικά τα τελευταία χρόνια ξεζουμιστήκαμε. Η συνολική τους περιουσία αποτιμάται σχεδόν η μισή εν συγκρίσει με πέρυσι.
Αφού λοιπόν έμαθα όλα αυτά τα νέα, εκείνο το βράδυ έκανα τον καλύτερο ύπνο των τελευταίων μηνών.
Το επόμενο πρωί όμως, μια δεύτερη σκέψη με προσγείωσε… Η αποτίμηση των επενδύσεων τους μπορεί μεν να μειώθηκαν, αλλά αν δεν ρευστοποίησαν αυτές τις επενδύσεις, αυτές σε λίγο καιρό, αναπόφευκτα θα ξανανέβουν. Άρα, θα ξανακερδίσουν μέρος ή όλο από την χασούρα τους. Και βέβαια, το ποιος βγήκε κερδισμένος από αυτήν την ιστορία θα φανεί σε λίγα χρόνια. Οι μόνοι πραγματικά χαμένοι σίγουρα δεν συγκαταλέγονται σε αυτούς…



Τι λέει τούτος;

«Το πρόβλημα της χώρας είναι η αβεβαιότητα και οι μεγάλες καθυστερήσεις στην περιστολή της σπατάλης και των δημοσίων δαπανών. Επίσης είναι η δημοσιονομική προσαρμογή που δεν προσαρμόζεται με τίποτα. Είναι και το δημόσιο έλλειμμα, όπως είναι και το δημόσιο χρέος».
Ποιος το είπε αυτό; Ο Αλογοσκούφης! Και μάλιστα, όχι πριν αναλάβει το πόστο του υπουργού οικονομίας, αλλά τώρα που απομακρύνθηκε! Αμ εγώ σας τα λεγα ότι κάτι δεν πάει καλά με δαύτον!



Θα ταφούν επιτέλους οι νεκροί του 1940;

Επιτέλους ξεκίνησε η δημιουργία στρατιωτικού νεκροταφείου στην Αλβανία για τους νεκρούς Έλληνες στρατιώτες του Ελληνοϊταλικού πολέμου, των οποίων τα οστά παρέμεναν ουσιαστικά άταφα από το 1941. Ήδη υπάρχει ένα εκεί, εδώ και χρόνια και η Ελλάδα επιθυμούσε την δημιουργία άλλων τριών, κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από 65 χρόνια. Τελικά θα γίνει ένα νεκροταφείο. Έστω, κάτι είναι κι αυτό.
Θεωρητικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι για την πράξη αυτή, αρμόζουν συγχαρητήρια στην κα. Μπακογιάννη. Αν όμως σκεφτούμε το πραγματικά αξιολύπητο συνολικά έργο της ως υπουργού εξωτερικών, τότε μια καλή μικρή πράξη δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το μαύρο χάλι στο υπόλοιπο έργο. Για να πούμε την αλήθεια, μόνο χλευασμός θα ταίριαζε στο μοναδικό «κατόρθωμα» της πολιτικού που μερικοί βλέπουν ήδη στα πρωθυπουργικά έδρανα, παραβλέποντας το άθλιο έργο της και ακούγοντας μόνο τις επιταγές αυτών που έχουν συμφέροντα από την ύπαρξη της στην πολιτική. Ο μόνος λόγος λοιπόν που δεν θα χλευάσουμε αυτήν την πράξη της είναι γιατί επιτέλους λύνεται μια απαράδεκτη εκκρεμότητα απόδοσης του ελάχιστου έστω σεβασμού που αρμόζει στους νεκρούς της περιόδου 1940-41.



Μυστικός Δείπνος

Ο συγκεκριμένος, όχι μόνον ήταν μυστικός, αλλά ήταν και διαπλεκόμενος. Μιλάω για το δείπνο που είχε με επιχειρηματίες ο πολύ μικρός τελικά Γιωργάκης. Διαβάστε για τα χάλια του, με ποιους συναντήθηκε, έτσι για να μην νομίσετε ούτε για μια στιγμή ότι θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά μας.
Μυτιληναίος, Διβάνης -Hotel Divani, Θεοδωρόπουλος - Vivartia, Βασιλάκης - Aegean, Μπελλές – Ιχθυοκαλλιέργειες Νηρεύς, Γεράρδος – Πλαίσιο, Παπαλεξόπουλος – Τιτάν, Σκλαβενίτης – Σουπερμάρκετ Σκλαβενίτης, Λασκαρίδης – Εφοπλιστής.
Με όλη τη φτωχολογιά δηλαδή. Σημειωτέον, κάποιοι από αυτούς είναι μέλη των καρτέλ τα οποία οι υπουργοί ανάπτυξης των τελευταίων κυβερνήσεων πατάσσουν με μεγάλη ευκολία.