Μπήκαν στην Πόλη…

«...Κι αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε,
μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες
και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.
Και δίπλα σ' αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά οργανωμένη ληστεία. Σ' όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το "έτσι θέλω" και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές, υποδουλώνοντας έτσι με μιάς για τον αιώνα τον άπαντα - όπως νομίζουν - την εργασία του Ελληνικού λαού».
Το ώς άνω κείμενο είναι από τη Διακήρυξη που έγραψε ο Δημήτρης Γληνός για το «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», Σεπτέμβριος του 1942.
Τότε τους χαλάσαμε τελικά την συνταγή. Τώρα;


Τι Παπαδόπουλος τι Παπαδήμος.

Αυτό που έγινε τις τελευταίες ημέρες, είναι πραγματικά τρομακτικό. Προδοθήκαμε από σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο, σε μια πρωτοφανή για το – έστω και σάπιο – δημοκρατικό μας πολίτευμα, αποφάσισε να παραδώσει την εξουσία σε κυβέρνηση η οποία ποτέ δεν πήρε την λαϊκή εντολή. Το πράγμα είναι πολύ σοβαρό. Αυτή η κυβέρνηση, βάσει συντάγματος το μόνο που της επιτρέπεται είναι να προκηρύξει εκλογές ΑΜΕΣΑ. Δεν της επιτρέπεται να πάρει αποφάσεις, πόσο μάλλον να εγκρίνει την νέα δανειακή σύμβαση που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας για 30 χρόνια και που θα παραδώσει την ανεξαρτησία της οικειοθελώς!
Ας δούμε τι λέει το Σύνταγμα:
Πρωθυπουργός βάσει του Συντάγματος (άρθρο 37 παράγραφος 2), διορίζεται μόνο ο αρχηγός του κόμματος που έχει την απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή. Στην επόμενη παράγραφο του ιδίου άρθρου, αν υπάρχει αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, τότε δίνεται διερευνητική εντολή στο δεύτερο και μετά στο τρίτο κόμμα. Αν ούτε και τότε σχηματισθεί κυβέρνηση, τότε υποχρεούται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να ορίσει τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό, προκειμένου να σχηματίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.
Στην επόμενη παράγραφο (4η), βλέπουμε ότι αν τα κόμματα που έχουν λάβει την διερευνητική εντολή δεν έχουν αρχηγό ή αν ο αρχηγός δεν έχει εκλεγεί βουλευτής, τότε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει την διερευνητική εντολή, στο πρόσωπο που προτείνει η αντίστοιχη Κοινοβουλευτική Ομάδα. Κοκκίνησα επίτηδες την προηγούμενη φράση, γιατί ουσιαστικά είναι το σημείο όπου καταφανέστατα φαίνεται ότι πρωθυπουργός διορίζεται άτομο το οποίο έχει εκλεχθεί! Ακόμα και ο αρχηγός ενός κόμματος, αν δεν έχει εκλεγεί δεν μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός. Ε τότε πως μπορεί να γίνει πρωθυπουργός ο Παπαδήμος; Στη μοναδική περίπτωση που μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός μη εκλεγμένος, είναι αν όλες οι άλλες λύσεις αποτύχουν. Τότε, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ορίζει τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Ο Παπαδήμος δεν έχει καμία σχέση με Άρειο Πάγο ή Συμβούλιο της Επικρατείας.
Α! Και ένα πράγμα που πιθανότατα κανένα κανάλι δεν πρόκειται να μας πει:
Ο Παπαδήμος είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής.
Ας δούμε λίγο τι είναι η Τριμερής Επιτροπή:
Είναι μια από τις τρεις κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι κορυφαίοι της πολιτικής και της οικονομίας: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή. Δημιουργήθηκε το 1973 από τον ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Οι Ροκφέλερ είναι μια από τις δυο οικογένειες τραπεζιτών που διαφεντεύουν τον πλανήτη (η άλλη οικογένεια είναι οι Rothschild). Μέλη της από την Ελλάδα είναι ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Αλέξης Παπαχελάς, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, και ο Παναγής Βουρλούμης. Ο τελευταίος, εργάζεται για τον Rothschild και ως διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ, είχε κατηγορηθεί για απιστία (σε βάρος του ΟΤΕ). Παρόλα ταύτα συνέχιζε να μένει στη θέση του, πράγμα ανήκουστο παγκοσμίως! Από 11 εκατομμύρια Έλληνες, τέσσερις μόνο βρίσκονται στην Τριμερή Επιτροπή αυτήν την στιγμή, και κάποιοι διάλεξαν έναν από αυτούς τους τέσσερις!
Για να καταλάβετε τι κουμάσια έχουν περιληφθεί στις κατά καιρούς λίστες της Τριμερούς Επιτροπής, σας αναφέρω μερικά ονόματα: Τζορτζ Μπους, Μπιλ Κλίντον, Ντικ Τσένι, ο πρώην επικεφαλής της CIA Τζον Ντόιτς, ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο Κίσινγκερ.
Το καλύτερο; Ο Μάριο Μόντι, ο φυτευτός πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο οποίος τοποθετήθηκε χωρίς κανενός είδους λαϊκή εντολή, ακριβώς σαν στην Ελλάδα, είναι κι αυτός μέλος της Τριμερούς Επιτροπής! Προφανώς και δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα κανονικότατο πραξικόπημα των τραπεζιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία. Μας το απέδειξε για άλλη μια φορά με την αλλεργική αντίδραση που εμφάνισε αμέσως μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον Παπανδρέου. Άραγε γιατί όλοι θεώρησαν ως ολέθριο λάθος για την χώρα ένα δημοψήφισμα; Από πότε ένα δημοψήφισμα καθίσταται επικίνδυνο για μια χώρα, ενώ η κατάλυση της δημοκρατίας είναι το σωστό; Ακόμα και αν παρουσίασαν την δημοκρατία σαν αιτία της κρίσης, η δημοκρατία είναι η λύση της. Η δημοκρατία δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη. Το δημοψήφισμα μπορεί να μην διεξαχθεί, αλλά κατάφερε να ξεγυμνώσει αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς που απλώνεται γύρω από την πάλαι ποτέ πολιτισμένη Ευρώπη.

Υ.Γ. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες οι οποίες μιλούν για οικονομική εκμετάλλευση μέσω της εσωτερικής πληροφόρησης, την οποία εκμεταλλεύθηκαν άνθρωποι που γνώριζαντ την ανακοίνωση του Παπανδρέου για δημοψήφισμα, για να κερδίσουν περί τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ ποντάροντας στις αγορές – καζίνα. Τρελά κέρδη στις πλάτες της Ελλάδας…


Πόρνη Ιστορία…


Δεκέμβρης 1944: Να φύγει ο Παπανδρέου - Να ξεκαθαριστούν οι Γερμανόδουλοι και οι προδότες!

Τι είχε πει ο Γκέρινγκ προς τους αρμοστές του Ράιχ και τους στρατιωτικούς διοικητές των κατεχόμενων εδαφών.
«Σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη βλέπω τους ανθρώπους να ζουν εκεί μπουκωμένοι στο φαΐ, ενώ ο δικός μας λαός πεινάει. Για τ’ όνομα του Θεού, δεν σας στείλαμε εκεί για να δουλέψετε για την ευημερία των λαών που σας εμπιστευτήκαμε, αλλά για να πάρετε όσο περισσότερα μπορείτε, ώστε να μπορέσει να ζήσει ο γερμανικός λαός. Καρφί δεν μου καίγεται όταν μου λέτε ότι άνθρωποι της ζώνης ευθύνης σας πεθαίνουν από την πείνα. Αφήστε τους να πεθαίνουν, εφόσον έτσι δεν λιμοκτονεί κανένας Γερμανός».

Σχόλιο του Χειρουργού: Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι κάτι έχει αλλάξει από τότε;


Πολέμησα για τη Ελλάδα, δεν μπορεί να με λένε προδότη

«Πολέμησα για τη Ελλάδα, δεν μπορεί να με λένε προδότη. Δεκαπέντε χρονών και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς, μη μου λένε τώρα «Παπούλια προδότη».
Αυτήν την δήλωση έκανε οργισμένος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας.
Ας δούμε λίγο μερικές ενστάσεις.
Καταρχάς, εκατομμύρια Έλληνες πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για αυτήν την χώρα στο διάβα των αιώνων, χωρίς να εισπράξουν το κατιτίς (ενώ κάποιες φορές κυνηγήθηκαν κιόλας, λες και διέπραξαν έγκλημα). Ο κ. πρόεδρος τον Οκτώβριο του 1940 ήταν 11 ετών και τεσσάρων μηνών, άρα πιθανότατα δεν μπόρεσε να αγωνιστεί με κάποιον σημαντικό και αποτελεσματικό τρόπο, ενώ έγινε 15 ετών, 3 μήνες πριν φύγουν οι Γερμανοί. Αλλά ακόμα και αν ήταν ο μεγαλύτερος ήρωας του ’40, αυτό δεν σημαίνει ότι θα φερθεί και ως ήρωας το 2011. Για την ιστορία, θα αναφέρω 2 παραδείγματα. Ο Παυσανίας, έσωσε την Σπάρτη ενάντια στους Πέρσες στις Πλαταιές, αλλά λίγα χρόνια αργότερα πρόδωσε την ίδια του την πατρίδα στους Πέρσες! Επίσης, ο πρώτος πρωθυπουργός της κατοχής Τσολάκογλου, είχε διακριθεί σε πολλές μάχες ενάντια σε Τούρκους και Ιταλούς (και όχι μόνο). Παρόλα αυτά, έμεινε στην ιστορία ως προδότης, γιατί παρέκαμψε τους ανωτέρους του και πραξικοπηματικά κατέλαβε την θέση του Στρατηγού με σκοπό να συνθηκολογήσει με τους Γερμανούς. Ο Τσολάκογλου από την μεριά του, πίστευε ότι η περαιτέρω αντίσταση του Ελληνικού Στρατού θα έφερνε χιλιάδες θύματα Ελλήνων νέων και θεώρησε ότι με αυτόν τον τρόπο θα σταματούσε το άσκοπο θανατικό. Όσο δίκιο κι αν είχε, η ιστορία στάθηκε αμείλικτη απέναντί του.
Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε πει μια φράση που μοιάζει σαν να έρχεται για να στοιχειώσει τον κ. Πρόεδρο: «Οι αγώνες πρέπει να ανανεώνονται κάθε μέρα. Είναι σαν το εισιτήριο του λεωφορείου, πρέπει να το ακυρώνεις κάθε μέρα, με το χθεσινό εισιτήριο , δεν πας πουθενά».
Σε μια άλλη κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της πατρίδας μας, στην δικτατορία, ο κ. πρόεδρος βρισκόταν στην Γερμανία, από όπου μπορούμε να πούμε ότι αντιστάθηκε μια και συνεργαζόταν τακτικά με την ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle καταγγέλλοντας το καθεστώς των συνταγματαρχών. Εκ του ασφαλούς βέβαια, αφού το έκανε εκτός Ελλάδος. Τώρα που το σκέφτομαι, ο Χειρουργός μαχόμενος κατά της οικονομικής εισβολής στη χώρα μας, μελλοντικά μπορεί να θεωρηθεί αντιστασιακός και να τσεπώνει 85.000 ευρώ ανά έτος (καθαρά, όπως και ο Πρόεδρος)! Αν και θα έπρεπε να παίρνει περισσότερα, αφού μάχεται όντας εντός της Ελλάδος!
Με λίγα λόγια, ο κ. Πρόεδρος, όσο και αν μπορεί να είναι συμπαθητικός για πολλούς, ε δεν τον λες και πολεμιστή…

Από την άλλη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι το πρόσωπο που υπογράφει όλους τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή των Ελλήνων. Οι νόμοι που υπέγραψε δεν ήταν ούτε οι δικαιότεροι για την ελληνική κοινωνία αλλά ούτε και οι πιο αξιοπρεπείς για την εθνική μας υπερηφάνεια. Έχοντας το παράδειγμα της Ισλανδίας, όπου ο Πρόεδρος της Ισλανδικής Δημοκρατίας αρνήθηκε να υπογράψει έναν βλαπτικό για την χώρα του νόμο και οδήγησε σε δικαστικές περιπέτειες τους υπεύθυνους του επιχειρούμενου οικονομικού εγκλήματος, δεν μπορούμε παρά να θυμώσουμε με τον κ. Πρόεδρο, αφού αυτός δεν διάλεξε ούτε την πλευρά του Ελληνικού λαού, αλλά ούτε και υπερασπίστηκε όσο έπρεπε την εθνική αξιοπρέπεια. Και για να πω την αλήθεια, σαν Έλληνας νιώθω ότι ο Πρόεδρος μας προσβάλει όταν μας επιτίθεται θυμωμένος και αγανακτισμένος γιατί τολμήσαμε να εκδηλώσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα! Επειδή τα μοσχάρια όταν σφάζονται δεν δείχνουν και τόσο οργισμένα, πρέπει και οι Έλληνες να συνεχίσουν να είναι μοσχάρια επ’ αόριστο!


Το τέλος των Παρελάσεων.

Όσα συνέβησαν πανελλαδικά το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, κατά την άποψή μου, σηματοδοτούν το τέλος των παρελάσεων, αφού πλέον θα πάψουν να εξυπηρετούν τον σημαντικότερο τους (για την πολιτική μας ηγεσία) προορισμό. Για την πολιτική μας ηγεσία λοιπόν, η παρέλαση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αφορμή για το τάισμα του Εγώ τους. Αφού λοιπόν οι μαθητές (και όχι μόνο), θα σταματήσουν να γυρίζουν το κεφάλι τους όταν πλησιάζουν την εξέδρα των επισήμων, δεν υπάρχει και λόγος να συνεχιστούν οι παρελάσεις.
Και βέβαια, ο αποτροπιασμός τους για τα γεγονότα της φετινής παρέλασης έγκειται ακριβώς σε αυτό το γεγονός: Στο ότι χάλασε η γιορτή τους.
Αν είναι να συνεχιστούν οι παρελάσεις, θα πρέπει να ανεβαίνουν στην εξέδρα των επισήμων εκπρόσωποι από το σώμα που μας έκανε υπερήφανους το 1940, δηλαδή ο στρατός και όσοι πολέμησαν εκείνη την εποχή. Προσωπικά, οι ανάπηροι πολέμου είναι αυτοί που δικαιούνται (και μου δημιουργούν την υποχρέωση) να γυρίσω τιμητικά του κεφάλι μου όταν πλησιάζω στην εξέδρα των επισήμων. Η ύπαρξη στη εξέδρα μελών της πολιτικής ηγεσίας που είναι κατά 95% (ίσως και περισσότερο) διεφθαρμένη, βλάπτει όχι μόνο την παρέλαση αλλά και το φρόνημα μαθητών και λαού. Ας φροντίσουμε να τους χαλάμε κάθε γιορτή από εδώ και πέρα. Έτσι, θα τιμάμε ταυτόχρονα και τους προγόνους μας που ήξεραν να λένε ΟΧΙ, αλλά και τους πραγματικούς δικαιούχους των τιμητικών αποδόσεων παρέλασης: Τους ήρωες και τους ανάπηρους πολέμου και την στρατιωτική ηγεσία.

Υ.Γ. 1. Τελικά, στην Θεσσαλονίκη, εν μέρει έγινε η παρέλαση! Η Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων - ΣΣΑΣ, υπό τις επευφημίες των πολιτών, έκανε παρέλαση στην Νέα Παραλία προσφέροντας τις τιμές σε όλους αυτούς που τις δικαιούνται.
Υ.Γ. 2. Το ΠΑΣΟΚ, αμέσως να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για τα επεισόδια στις παρελάσεις. Μα καλά, στον ΣΥΡΙΖΑ του 4%, όταν μαζεύονται 10 άτομα, παρουσιάζονται 15 απόψεις και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, είναι δυνατόν να καταφέρουν να δημιουργήσουν τέτοιο μπάχαλο;
Υ.Γ. 3. Τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί έκαναν το γεγονός να μοιάζει ως μείζων θέμα και ασχολήθηκαν επί μέρες. Η καχυποψία μου με κάνει να σκέφτομαι ποιος να είναι ο λόγος. Μάλλον αυτή η ιστορία είναι απλά η ευκαιρία που θέλανε για να καταργήσουν τις παρελάσεις. Μη ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται πολύ διαφορετικά από εμάς. Τόσο διαφορετικά, που τους ενοχλούσε ακόμα και η λέξη «Εθνικής» στον τίτλο «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας» και αλλάξανε τον τίτλο του υπουργείου σε «Υπουργείο Παιδείας».
Υ.Γ. 4. Στην σκέψη περί της «Χρυσής Ευκαιρίας» συνηγορεί και κάτι άλλο: Στην Θεσσαλονίκη, την εξέδρα πήγαν και την έστησαν ακριβώς μπροστά από την καινούρια γερμανική Πρεσβεία(!). Λες και ήθελαν να εξαγριώσουν τον κόσμο.
Υ.Γ. 5. Τελικά, αυτό που περιγράφω για τους πολεμιστές του ’40 που πρέπει να ανεβαίνουν στην εξέδρα, εφαρμόστηκε στη Στυλίδα από τον Δήμαρχο Απόστολο Γλέζο, ο οποίος δήλωσε: «Δεν έχω το αναστημα να ανέβω μαζι τους στην εξέδρα».
Υ.Γ. 6. Και για να μην μπερδευόμαστε, η παρέλαση στην Θεσσαλονίκη δεν χάλασε, δεν ματαιώθηκε, την ματαίωσε η πολιτική μας ηγεσία…
Υ.Γ. 7. Άσχετο, αλλά στην φωτογραφία παρακάτω, βλέπετε άλλον έναν καλό λόγο για τον οποίο πρέπει να συνεχιστούν οι παρελάσεις!




Η κοινή δήλωση των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση και Λοβέρδου.

Την διαβάσατε; Αν όχι, είστε τυχεροί. Εγώ την διάβασα και σπατάλησα 40 λεπτά από την ζωή μου. Το συμπέρασμα ποιο ήταν; Ότι για το χάλι της χώρας φταίω εγώ ο πολίτης που αντιστέκομαι και γκρινιάζω. Προσέξτε: Φταίω γιατί γκρινιάζω και αντιστέκομαι και όχι για τις επιλογές μου ως ψηφοφόρος.
Φυσικά, γι’ αυτούς δεν φταίνε (αφού δεν τα αναφέρουν) ούτε οι πολιτικοί με τις μίζες τους και τον νόμο περί ατιμωρησίας υπουργών, ούτε οι νταβατζήδες αυτού του κράτους, ούτε οι πολιτικές παρεμβάσεις – εμπόδια στην δικαιοσύνη ώστε να μην μπορέσει να επιτελέσει το ιερό καθήκον της, ούτε ο δανεισμός παλαιοτέρων ηγετών της Ελλάδας με υπέρογκα επιτόκια, ούτε τα υπερτιμολογημένα δημόσια έργα. Μόνο εγώ φταίω, ο γκρινιάρης…


Για την εκδήλωση βράβευσης των αιμοδοτών από την Τράπεζα Αίματος της Εκκλησίας.

Κυρίες και Κύριοι, να μην φοβάστε την αιμοδοσία, ωφελεί όλους μας. Άλλοι μας πίνουν το αίμα…