Τι ήξερε ο Καρατζαφέρης τότε που δεν ξέρει τώρα;
Το 2000 ο Καρατζαφέρης μιλούσε για πτώση του Σημίτη, γρήγορη πτώση της Νέας Δημοκρατίας για να ανέβει συντομότερα ο Παπανδρέου (ο άνθρωπος των Αμερικάνων όπωςε λέει ο ίδιος) στην εξουσία, για περικοπή 13ου και 14ου μισθού, για συνεκμετάλλευση κλπ.
Δείτε το βίντεο.
http://www.youtube.com/watch?v=-Eodjw-gg_g&feature=player_embedded
Και γιατί άραγε συμφώνησε τόσο πολύ με αυτά που εφήρμοσε ως κυβέρνηση ο Παπανδρέου; Ήθελε απλά να είναι συγκυβέρνηση για να νιώθει σημαντικός;
Δεν τον πειράζει που αποδέχθηκε και υποστήριξε τις προτάσεις και πράξεις ενός ανθρώπου των Αμερικανών όπως λέει ο ίδιος;
Αφού λοιπόν θεωρούσε προδότη των Αμερικανών τον Παπανδρέου τότε, τι άλλαξε τώρα;
Μας λέει ότι ψηφισε το Μνημόνιο από ανάγκη. Το ότι είναι βασισμένο το τελευταίο στο αγγλικό δίκαιο και όχι στο ελληνικό, πράγμα που σημαίνει ότι μεταφέρθηκαν τα παλαιότερα χρέη (110 δις ευρώ) από συμβάσεις βασισμένες επί ελληνικού δικαίου σε αγγλικό δίκαιο το οποίο δίνει το δικαίωμα στους δανειστές να κατάσχουν οτιδήποτε στην Ελλάδα (ακόμα και την Ακρόπολη σύμφωνα με νομικούς), πως εξηγείται; Μα όλα τα δάνεια που συνάπτονταν ήταν στο ελληνικό δίκαιο που ήταν πιο βολικό για την Ελλάδα. Τώρα γιατί άλλαξε; Αντε καλά ο Παπανδρέου, είναι Αμερικανάκι. Γιατί ο Πατριώτης Καρατζαφέρης το αποδέχθηκε;
Τι διάολο συνέβη στην Ιστορία και φτάσαμε να δούμε μόνο το ΚΚΕ να υπερασπίζεται τα εθνικά θέματα;
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει...
Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι του Χειρουργού αλλά του Αλέξανδρου Πιστοφίδη. Δυστυχώς όμως, για λόγους έλλειψης χώρου στην εφημερίδα, έγινε μια προσπάθεια συντόμευσης του κειμένου.
Τους είπαν μηδίζοντες, αρνησιπάτριδες, γενίτσαρους, δωσίλογους, γλύφτες, οσφυοκάμπτες, ξενόδουλους και προσκυνημένους. Βασικό τους χαρακτηριστικό ο καιροσκοπισμός.
Η πρόσδεσή τους στο άρμα του εκάστοτε ισχυρού είναι το μοναδικό τους «όραμα» και ο μοναδικός τους τρόπος ζωής. Τους βρίσκεις σε όλες τις εποχές, σε όλες τις χώρες και σε όλες τις κουλτούρες. Εκφράζουν την ανάγκη που έχουν όλοι οι άνθρωποι να ξεχωρίσουν από τους άλλους, από τις «μάζες» των ομοίων τους. Μόνο που αυτοί το κάνουν επιδεικτικά και σε βάρος των ομοίων τους. Σε σχέση με ξένους ισχυρούς, έχουν το σύνδρομο του αρχοντοχωριάτη «bourgeois gentilhomme», που προσπαθεί να μοιάσει τον ισχυρό και «ευγενή» ξένο κατακτητή. Όταν, σε εθνικό επίπεδο γίνουν πολλοί και κάμψουν τις αντιστάσεις μεγάλης μερίδας ενός λαού, τότε οι λαοί αυτοί εξαφανίζονται όπως εξαφανίστηκαν εκατοντάδες λαοί από την Ινδία μέχρι τη Δυτική Ευρώπη μετά την κυριαρχία των Μακεδόνων και των Ρωμαίων.
Δεν ήταν τυχαίο, ότι ένας από τους ελάχιστους λαούς που όχι μόνο άντεξε την πίεση της παγκοσμιοποίησης των Αλεξανδρινών-Ελληνιστικών χρόνων αλλά κατάφερε να επιβάλει τον δικό του τρόπο σκέψης και ζωής στους Ελληνες και Ρωμαίους κατακτητές, μέσα από την θρησκεία του, ήταν ο «εκλεκτός» και περιούσιος λαός «των μαχητών του Θεού», του Ισραήλ. Ένας φαινομενικά αδύναμος λαός νομάδων, που με θυσίες και επιμονή στάθηκε πιστός στις αρχέγονες αξίες του κηρύσσοντας τον πόλεμο σε αυτού του είδους καιροσκόπους, στους Φαρισαίους, κατορθώνοντας όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να κυριαρχήσει, όταν άλλοι ισχυρότεροι και πολιτισμικά ανώτεροι γειτονικοί λαοί εξαφανίστηκαν. Εξαφανίστηκαν γιατί αγνόησαν την αρχή που λέει πως όταν λαοί αποκοπούν από τις ρίζες τους, είναι στείροι σαν κόκκοι άμμου στην έρημο. Αν έρθει μια θύελλα, αυτοί οι ανθρώπινοι κόκκοι, δίχως πνευματική ουσία που θα τους δώσει ζωή και δίχως κανένα κοινό δεσμό μεταξύ τους, θα παρασυρθούν σε έναν θανατηφόρο ανεμοστρόβιλο. Η πίστη σε αρχέγονες παραδοσιακές αξίες δεν σημαίνει απόρριψη του ξένου ούτε άρνηση του καινοτόμου.
Το θαύμα των Ελλήνων της κλασικής περιόδου συνοψίζεται στη ρήση του Πλάτωνα «ότι περ’ αν έλληνες βαρβάρων παραλάβωσι κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται» (Επινομίς 928), που σημαίνει, να παίρνεις από τους ξένους ότι νομίζεις χρήσιμο και να το μεταταμορφώνεις σε κάτι καλύτερο δικό σου.
Εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε φανατικούς οπαδούς της άκριτης υιοθεσίας του ξένου και της παράδοσης είχαμε πάντοτε και στη χώρα μας και αυτό ήταν υγιές. Μόνο που τα τελευταία χρόνια οι ξενομανείς που αυτοβαπτίσθηκαν εκσυγχρονιστές έχουν πλέον τον απόλυτο έλεγχο, με απόρριψη κάθε τι ελληνικού με την παράλληλη και άκριτη υιοθεσία κάθε τι ξένου.
Χιλιάδες Ελληνες, με κόμπλεξ κατωτερότητας και σύνδρομο του αρχοντοχωριάτη, σπουδαγμένοι στο εξωτερικό, με συγγενικούς ιδεολογικούς και φυσικούς δεσμούς με τις «ανώτερες» άριες φυλές, έχουν επιστρέψει με μοναδικό όνειρο να ανέβουν την κλίμακα της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας μεταμφιεσμένοι σε σωτήρες αγγέλους. Για να κυριαρχήσουν, χρησιμοποιούν τους δεσμούς τους με τους οικονομικά ισχυρούς ξένους κατηγορώντας οτιδήποτε παραδοσιακό σαν οπισθοδρομικό και αναχρονιστικό. Οι γόνοι εκείνων, που 170 χρόνια νεοελληνικού κράτους δημιούργησαν και καλλιέργησαν το πελατειακό καθεστώς για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους, «σπουδαγμένοι» τώρα στις μητροπόλεις της νέας τάξης πραγμάτων, επιστρέφουν σαν ξένοι κατακτητές.
Εικοσιδύο χρόνια στο εξωτερικό, έχω γνωρίσει πολλούς αυτού του είδους των καιροσκόπων-αριβιστών, που όταν βρεθούν ανάμεσα σε ξένους των «ανώτερων» φυλών μιλούν με τον πλέον περιφρονητικό τρόπο για τον λαό τους για να δείξουν ότι εκείνοι αποτελούν εξαίρεση το νόμου του Gauss, σύμφωνα με τον οποίο, «οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή και είναι εντελώς απίθανο, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι καιροσκόποι-αριβίστες, να είναι εκ γενετής απαλλαγμένοι από ελαττώματα τα οποία διακρίνουν τον υπόλοιπο πληθυσμό με τις ίδιες πολιτισμικές καταβολές».
Από άγνοια της ουσίας της ιστορίας και του πολιτισμού του λαού τους, νιώθοντας ένα έντονο κόμπλεξ κατωτερότητας, με την βαθιά όμως επιθυμία να ανήκουν σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη, αρνούνται την ταυτότητά τους. Απόγονοι πέμπτης γενιάς κατσικοκλεφτών και κατσαπλιάδων, οπαδοί των Μαυροκορδάτων και Κωλέτηδων, νομίζουν πως μιμούμενοι τους ξένους σαν μαϊμούδες και αρνούμενοι την ταυτότητά τους μπαίνουν θριαμβευτικά στην τάξη των ευγενών. Αγνοούν, πως μαϊμουδίζοντας και βγάζοντας τα άπλυτα της φυλής σου στο σεργιάνι δεν κερδίζεις τίποτα παραπάνω από την σιωπηρή και κρυφή περιφρόνηση των άλλων, γιατί όσο κι αν μακιγιαρίζεσαι πασχίζοντας να γίνεις ένας από αυτούς που θαυμάζεις, κατά βάθος παραμένεις ένας μασκαρεμένος ξένος.
Εχω ακούσει από γερμανούς υπαλλήλους των Βρυξελλών που είναι λάτρεις της χώρας μας να μου λένε πως γνώρισαν έλληνες, ανώτερα στελέχη στις Βρυξέλλες, οι οποίοι μιλούν με τα χειρότερα λόγια για τους συμπατριώτες τους, νομίζοντας έτσι πως ανεβαίνει το προσωπικό τους πρεστίζ. Είναι σαν τους νεόγυφτους, που από τα Ανω Λιόσια μετοίκησαν στα Κάτω Λιόσια που έγιναν Ιλιο, κατηγορώντας τους αυθεντικούς συμπαθέστατους γύφτους των Ανω Λιοσίων, ότι είναι γύφτοι.
Με όλα αυτά τα ταπεινωτικά και εξευτελιστικά σχόλια των ξένων με αφορμή την οικονομική μας αθλιότητα, βλέποντας πολλούς ξενομανείς «εκσυγχρονιστές» ηγέτες μας να συνομιλούν με ξένους συναδέλφους τους χασκογελώντας και με μια ασυνήθιστη άνεση λες και είναι παλιόφιλοι, έχω την εντύπωση (είμαι σίγουρος), πως λένε περίπου«αχ Frau Merkel, τι να κάνουμε, αυτός είναι δυστυχώς ο λαός, τον οποίο είχαμε την ατυχία να κυβερνούμε. Καταλάβετε τη θέση μας και δείξτε λίγη κατανόηση. Βοηθήστε μας να τον τιθασεύσουμε και να τον πειθαρχήσουμε να γίνει σαν τον δικό σας υπέροχο λαό». Διαφορετικά δεν εξηγείται αυτή η άνεση με τα αμοιβαία χαζοχαμόγελα και τις αμοιβαίες «φιλοφρονήσεις», όταν ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, μια ημέρα πριν την ανακοίνωση του πακέτου «βοήθειας», σαν νέος Αδόλφος δήλωνε: «πρώτα θα τιμωρήσουμε τους έλληνες και μετά θα τους βοηθήσουμε», δίχως να βρεθεί κάποιος έλληνας πολιτικός (ούτε ο κατά τα άλλα λαλίστατος Πάγκαλος) να του πει πως «τιμωρούμε ατίθασα παιδιά αλλά όχι λαούς».
Όταν κάποιοι νιώθουν τον ίδιο το λαό από τον οποίο προέρχονται σαν ένα ξένο προς αυτούς σώμα, είναι φυσιολογικό να τον μεταχειρίζονται σαν κατακτητές. Όταν μάλιστα κατά βάθος γνωρίζουν, πως ότι κι αν γίνει είναι κι εκείνοι μέρος αυτού του λαού, τότε, όχι απλώς τον σιχαίνονται αλλά τον μισούν γιατί γνωρίζουν, ότι οι ξένοι που πασχίζουν να τους μοιάσουν, τους ταυτίζουν μ’ αυτόν τον άθλιο λαό υπανθρώπων. H βαθιά επιθυμία τους να μοιάσουν τους ξένους υπερανθρώπους, ο φόβος της αποτυχίας τους και η δυστυχία τους που γεννήθηκαν Έλληνες, μεταμορφώνονται σε μίσος προς αυτά τα άθλια κατώτερα όντα της φυλής τους, που πληγώνουν τον ναρκισσισμό τους να ανήκουν σε ένα ανώτερο ευγενές είδος. Το ότι αυτά τα απαίσια αναχρονιστικά πλάσματα αντιστέκονται και αποτελούν τροχοπέδη στην προσωπική τους καριέρα που την ταυτίζουν με τον δήθεν εκσυγχρονισμό της χώρας, τους προκαλεί ακόμη περισσότερο μίσος και τους καταλογίζουν την ευθύνη της προβλεπόμενης αποτυχίας τους και θα αποτύχουν γιατί αγνοούν πως οι αληθινοί ηγέτες είναι εκείνοι που έχουν συνείδηση της απόλυτης και βαθιάς ευθύνης για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και την ευημερία του λαού τους.
Οσοι είναι αποκλεισμένοι από το «πανηγύρι της μοιρασιάς της πίτας», εξαπατήθηκαν από τις υποσχέσεις και δεν υπομένουν με καρτερικότητα το «πεπρωμένο τους», θα χαρακτηριστούν αντιδραστικοί, αναχρονιστές, ανίκανοι, τεμπέληδες, ηλίθιοι και υπεύθυνοι για την προγραμματισμένη αποτυχία τους. Εντωμεταξύ, η τάση φυγής νέων με υψηλό επίπεδο μόρφωσης προς το εξωτερικό, έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Εάν συνεχιστεί αυτό, η Ελλάδα θα χάσει τους νέους και μορφωμένους ανθρώπους της, αυτούς από τους οποίους περιμέναμε να την αναπτύξουν. Θα γίνουμε μια χώρα με ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης και ηλικιωμένους.
Με τέτοιους ηγέτες - αφέντες μεσάζοντες ξένων, που αντί να ενθουσιάσουν το λαό τους ώστε να βγάλει από μέσα του αυτό που ξέρει, που μπορεί και έμαθε μέσα από την ιστορία του, τον περιφρονούν και τον εξευτελίζουν, οι λαοί, όχι μόνο χρεοκοπούν αλλά και εξαφανίζονται αργοπεθαίνοντας μέσα στην περιφρόνηση και ανυποληψία. Εχουμε δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες τέτοιων τραγικών παραδειγμάτων προσκυνημένων λαών και φυλών, που προδόθηκαν από τις πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες τους, παραιτήθηκαν και αυτοκτόνησαν. Και οι ένδοξοι Χετταίοι, Χαλδαίοι, Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Αζτέκοι, κ.λ.π. δεν πέθαναν ποτέ, απλώς έχασαν την ανεξαρτησία και την αυτοεκτίμησή τους, στέρεψαν και αφομοιώθηκαν γιατί δεν έμεινε τίποτα για το οποίο θα μπορούσε να είναι υπερήφανος ο λαός και για το οποίο θα άξιζε να αγωνιστεί.
Βράβευση Υποδηματική.
Μετά από την 10η βράβευση, ο Χειρουργός έφτασε στην κορυφή της καριέρας του ως «Πολυβραβευμένος Χειρουργός». Ο Χειρουργός λοιπόν, βραβεύεται με το «Παπούτσι του Ξυπόλυτου» από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Ο Πρωθυπουργός, βραβεύει τον Χειρουργό με το «Παπούτσι του Ξυπόλυτου» λόγω την υπομονής – επιμονής του τελευταίου να συνεχίζει (λόγω ένδειας) να φοράει τα ίδια παπούτσια που φορούσε και στο νηπιαγωγείο!
Το βραβείο προς τον Χειρουργό ήταν ένα δεξί παπούτσι, ώστε να συμφωνεί απόλυτα και με την πολιτική που εφαρμόζει.
Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι του Χειρουργού αλλά του Αλέξανδρου Πιστοφίδη. Δυστυχώς όμως, για λόγους έλλειψης χώρου στην εφημερίδα, έγινε μια προσπάθεια συντόμευσης του κειμένου.
Τους είπαν μηδίζοντες, αρνησιπάτριδες, γενίτσαρους, δωσίλογους, γλύφτες, οσφυοκάμπτες, ξενόδουλους και προσκυνημένους. Βασικό τους χαρακτηριστικό ο καιροσκοπισμός.
Η πρόσδεσή τους στο άρμα του εκάστοτε ισχυρού είναι το μοναδικό τους «όραμα» και ο μοναδικός τους τρόπος ζωής. Τους βρίσκεις σε όλες τις εποχές, σε όλες τις χώρες και σε όλες τις κουλτούρες. Εκφράζουν την ανάγκη που έχουν όλοι οι άνθρωποι να ξεχωρίσουν από τους άλλους, από τις «μάζες» των ομοίων τους. Μόνο που αυτοί το κάνουν επιδεικτικά και σε βάρος των ομοίων τους. Σε σχέση με ξένους ισχυρούς, έχουν το σύνδρομο του αρχοντοχωριάτη «bourgeois gentilhomme», που προσπαθεί να μοιάσει τον ισχυρό και «ευγενή» ξένο κατακτητή. Όταν, σε εθνικό επίπεδο γίνουν πολλοί και κάμψουν τις αντιστάσεις μεγάλης μερίδας ενός λαού, τότε οι λαοί αυτοί εξαφανίζονται όπως εξαφανίστηκαν εκατοντάδες λαοί από την Ινδία μέχρι τη Δυτική Ευρώπη μετά την κυριαρχία των Μακεδόνων και των Ρωμαίων.
Δεν ήταν τυχαίο, ότι ένας από τους ελάχιστους λαούς που όχι μόνο άντεξε την πίεση της παγκοσμιοποίησης των Αλεξανδρινών-Ελληνιστικών χρόνων αλλά κατάφερε να επιβάλει τον δικό του τρόπο σκέψης και ζωής στους Ελληνες και Ρωμαίους κατακτητές, μέσα από την θρησκεία του, ήταν ο «εκλεκτός» και περιούσιος λαός «των μαχητών του Θεού», του Ισραήλ. Ένας φαινομενικά αδύναμος λαός νομάδων, που με θυσίες και επιμονή στάθηκε πιστός στις αρχέγονες αξίες του κηρύσσοντας τον πόλεμο σε αυτού του είδους καιροσκόπους, στους Φαρισαίους, κατορθώνοντας όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να κυριαρχήσει, όταν άλλοι ισχυρότεροι και πολιτισμικά ανώτεροι γειτονικοί λαοί εξαφανίστηκαν. Εξαφανίστηκαν γιατί αγνόησαν την αρχή που λέει πως όταν λαοί αποκοπούν από τις ρίζες τους, είναι στείροι σαν κόκκοι άμμου στην έρημο. Αν έρθει μια θύελλα, αυτοί οι ανθρώπινοι κόκκοι, δίχως πνευματική ουσία που θα τους δώσει ζωή και δίχως κανένα κοινό δεσμό μεταξύ τους, θα παρασυρθούν σε έναν θανατηφόρο ανεμοστρόβιλο. Η πίστη σε αρχέγονες παραδοσιακές αξίες δεν σημαίνει απόρριψη του ξένου ούτε άρνηση του καινοτόμου.
Το θαύμα των Ελλήνων της κλασικής περιόδου συνοψίζεται στη ρήση του Πλάτωνα «ότι περ’ αν έλληνες βαρβάρων παραλάβωσι κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται» (Επινομίς 928), που σημαίνει, να παίρνεις από τους ξένους ότι νομίζεις χρήσιμο και να το μεταταμορφώνεις σε κάτι καλύτερο δικό σου.
Εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε φανατικούς οπαδούς της άκριτης υιοθεσίας του ξένου και της παράδοσης είχαμε πάντοτε και στη χώρα μας και αυτό ήταν υγιές. Μόνο που τα τελευταία χρόνια οι ξενομανείς που αυτοβαπτίσθηκαν εκσυγχρονιστές έχουν πλέον τον απόλυτο έλεγχο, με απόρριψη κάθε τι ελληνικού με την παράλληλη και άκριτη υιοθεσία κάθε τι ξένου.
Χιλιάδες Ελληνες, με κόμπλεξ κατωτερότητας και σύνδρομο του αρχοντοχωριάτη, σπουδαγμένοι στο εξωτερικό, με συγγενικούς ιδεολογικούς και φυσικούς δεσμούς με τις «ανώτερες» άριες φυλές, έχουν επιστρέψει με μοναδικό όνειρο να ανέβουν την κλίμακα της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας μεταμφιεσμένοι σε σωτήρες αγγέλους. Για να κυριαρχήσουν, χρησιμοποιούν τους δεσμούς τους με τους οικονομικά ισχυρούς ξένους κατηγορώντας οτιδήποτε παραδοσιακό σαν οπισθοδρομικό και αναχρονιστικό. Οι γόνοι εκείνων, που 170 χρόνια νεοελληνικού κράτους δημιούργησαν και καλλιέργησαν το πελατειακό καθεστώς για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους, «σπουδαγμένοι» τώρα στις μητροπόλεις της νέας τάξης πραγμάτων, επιστρέφουν σαν ξένοι κατακτητές.
Εικοσιδύο χρόνια στο εξωτερικό, έχω γνωρίσει πολλούς αυτού του είδους των καιροσκόπων-αριβιστών, που όταν βρεθούν ανάμεσα σε ξένους των «ανώτερων» φυλών μιλούν με τον πλέον περιφρονητικό τρόπο για τον λαό τους για να δείξουν ότι εκείνοι αποτελούν εξαίρεση το νόμου του Gauss, σύμφωνα με τον οποίο, «οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή και είναι εντελώς απίθανο, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι καιροσκόποι-αριβίστες, να είναι εκ γενετής απαλλαγμένοι από ελαττώματα τα οποία διακρίνουν τον υπόλοιπο πληθυσμό με τις ίδιες πολιτισμικές καταβολές».
Από άγνοια της ουσίας της ιστορίας και του πολιτισμού του λαού τους, νιώθοντας ένα έντονο κόμπλεξ κατωτερότητας, με την βαθιά όμως επιθυμία να ανήκουν σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη, αρνούνται την ταυτότητά τους. Απόγονοι πέμπτης γενιάς κατσικοκλεφτών και κατσαπλιάδων, οπαδοί των Μαυροκορδάτων και Κωλέτηδων, νομίζουν πως μιμούμενοι τους ξένους σαν μαϊμούδες και αρνούμενοι την ταυτότητά τους μπαίνουν θριαμβευτικά στην τάξη των ευγενών. Αγνοούν, πως μαϊμουδίζοντας και βγάζοντας τα άπλυτα της φυλής σου στο σεργιάνι δεν κερδίζεις τίποτα παραπάνω από την σιωπηρή και κρυφή περιφρόνηση των άλλων, γιατί όσο κι αν μακιγιαρίζεσαι πασχίζοντας να γίνεις ένας από αυτούς που θαυμάζεις, κατά βάθος παραμένεις ένας μασκαρεμένος ξένος.
Εχω ακούσει από γερμανούς υπαλλήλους των Βρυξελλών που είναι λάτρεις της χώρας μας να μου λένε πως γνώρισαν έλληνες, ανώτερα στελέχη στις Βρυξέλλες, οι οποίοι μιλούν με τα χειρότερα λόγια για τους συμπατριώτες τους, νομίζοντας έτσι πως ανεβαίνει το προσωπικό τους πρεστίζ. Είναι σαν τους νεόγυφτους, που από τα Ανω Λιόσια μετοίκησαν στα Κάτω Λιόσια που έγιναν Ιλιο, κατηγορώντας τους αυθεντικούς συμπαθέστατους γύφτους των Ανω Λιοσίων, ότι είναι γύφτοι.
Με όλα αυτά τα ταπεινωτικά και εξευτελιστικά σχόλια των ξένων με αφορμή την οικονομική μας αθλιότητα, βλέποντας πολλούς ξενομανείς «εκσυγχρονιστές» ηγέτες μας να συνομιλούν με ξένους συναδέλφους τους χασκογελώντας και με μια ασυνήθιστη άνεση λες και είναι παλιόφιλοι, έχω την εντύπωση (είμαι σίγουρος), πως λένε περίπου«αχ Frau Merkel, τι να κάνουμε, αυτός είναι δυστυχώς ο λαός, τον οποίο είχαμε την ατυχία να κυβερνούμε. Καταλάβετε τη θέση μας και δείξτε λίγη κατανόηση. Βοηθήστε μας να τον τιθασεύσουμε και να τον πειθαρχήσουμε να γίνει σαν τον δικό σας υπέροχο λαό». Διαφορετικά δεν εξηγείται αυτή η άνεση με τα αμοιβαία χαζοχαμόγελα και τις αμοιβαίες «φιλοφρονήσεις», όταν ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, μια ημέρα πριν την ανακοίνωση του πακέτου «βοήθειας», σαν νέος Αδόλφος δήλωνε: «πρώτα θα τιμωρήσουμε τους έλληνες και μετά θα τους βοηθήσουμε», δίχως να βρεθεί κάποιος έλληνας πολιτικός (ούτε ο κατά τα άλλα λαλίστατος Πάγκαλος) να του πει πως «τιμωρούμε ατίθασα παιδιά αλλά όχι λαούς».
Όταν κάποιοι νιώθουν τον ίδιο το λαό από τον οποίο προέρχονται σαν ένα ξένο προς αυτούς σώμα, είναι φυσιολογικό να τον μεταχειρίζονται σαν κατακτητές. Όταν μάλιστα κατά βάθος γνωρίζουν, πως ότι κι αν γίνει είναι κι εκείνοι μέρος αυτού του λαού, τότε, όχι απλώς τον σιχαίνονται αλλά τον μισούν γιατί γνωρίζουν, ότι οι ξένοι που πασχίζουν να τους μοιάσουν, τους ταυτίζουν μ’ αυτόν τον άθλιο λαό υπανθρώπων. H βαθιά επιθυμία τους να μοιάσουν τους ξένους υπερανθρώπους, ο φόβος της αποτυχίας τους και η δυστυχία τους που γεννήθηκαν Έλληνες, μεταμορφώνονται σε μίσος προς αυτά τα άθλια κατώτερα όντα της φυλής τους, που πληγώνουν τον ναρκισσισμό τους να ανήκουν σε ένα ανώτερο ευγενές είδος. Το ότι αυτά τα απαίσια αναχρονιστικά πλάσματα αντιστέκονται και αποτελούν τροχοπέδη στην προσωπική τους καριέρα που την ταυτίζουν με τον δήθεν εκσυγχρονισμό της χώρας, τους προκαλεί ακόμη περισσότερο μίσος και τους καταλογίζουν την ευθύνη της προβλεπόμενης αποτυχίας τους και θα αποτύχουν γιατί αγνοούν πως οι αληθινοί ηγέτες είναι εκείνοι που έχουν συνείδηση της απόλυτης και βαθιάς ευθύνης για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και την ευημερία του λαού τους.
Οσοι είναι αποκλεισμένοι από το «πανηγύρι της μοιρασιάς της πίτας», εξαπατήθηκαν από τις υποσχέσεις και δεν υπομένουν με καρτερικότητα το «πεπρωμένο τους», θα χαρακτηριστούν αντιδραστικοί, αναχρονιστές, ανίκανοι, τεμπέληδες, ηλίθιοι και υπεύθυνοι για την προγραμματισμένη αποτυχία τους. Εντωμεταξύ, η τάση φυγής νέων με υψηλό επίπεδο μόρφωσης προς το εξωτερικό, έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Εάν συνεχιστεί αυτό, η Ελλάδα θα χάσει τους νέους και μορφωμένους ανθρώπους της, αυτούς από τους οποίους περιμέναμε να την αναπτύξουν. Θα γίνουμε μια χώρα με ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης και ηλικιωμένους.
Με τέτοιους ηγέτες - αφέντες μεσάζοντες ξένων, που αντί να ενθουσιάσουν το λαό τους ώστε να βγάλει από μέσα του αυτό που ξέρει, που μπορεί και έμαθε μέσα από την ιστορία του, τον περιφρονούν και τον εξευτελίζουν, οι λαοί, όχι μόνο χρεοκοπούν αλλά και εξαφανίζονται αργοπεθαίνοντας μέσα στην περιφρόνηση και ανυποληψία. Εχουμε δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες τέτοιων τραγικών παραδειγμάτων προσκυνημένων λαών και φυλών, που προδόθηκαν από τις πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες τους, παραιτήθηκαν και αυτοκτόνησαν. Και οι ένδοξοι Χετταίοι, Χαλδαίοι, Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Αζτέκοι, κ.λ.π. δεν πέθαναν ποτέ, απλώς έχασαν την ανεξαρτησία και την αυτοεκτίμησή τους, στέρεψαν και αφομοιώθηκαν γιατί δεν έμεινε τίποτα για το οποίο θα μπορούσε να είναι υπερήφανος ο λαός και για το οποίο θα άξιζε να αγωνιστεί.
Βράβευση Υποδηματική.
Μετά από την 10η βράβευση, ο Χειρουργός έφτασε στην κορυφή της καριέρας του ως «Πολυβραβευμένος Χειρουργός». Ο Χειρουργός λοιπόν, βραβεύεται με το «Παπούτσι του Ξυπόλυτου» από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Ο Πρωθυπουργός, βραβεύει τον Χειρουργό με το «Παπούτσι του Ξυπόλυτου» λόγω την υπομονής – επιμονής του τελευταίου να συνεχίζει (λόγω ένδειας) να φοράει τα ίδια παπούτσια που φορούσε και στο νηπιαγωγείο!
Το βραβείο προς τον Χειρουργό ήταν ένα δεξί παπούτσι, ώστε να συμφωνεί απόλυτα και με την πολιτική που εφαρμόζει.
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
Τα κείμενα που ακολουθούν δεν είναι του Χειρουργού αλλά κάποιων αγνώστων. Δυο πανέξυπνα κείμενα που αξίζει να διαβάσετε.
Αλλαγές στο ασφαλιστικό υπέρ των ασφαλισμένων.
Με σημαντικές αλλαγές υπέρ των ασφαλισμένων κατατέθηκε το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Πιο αναλυτικά εισάγονται προς ψήφιση οι παρακάτω ρυθμίσεις:
1. Όλοι οι αποθανόντες ασφαλισμένοι δικαιούνται αναδρομική σύνταξη σε περίπτωση αναστάσεως.
2. Ασφαλισμένοι που έχουν έξι δάχτυλα στο αριστερό πόδι και ανάλογο αριθμό στο δεξί χέρι και έχουν πλήρη ασφάλιση 41 χρόνια δικαιούνται σύνταξη στα 59ο έτος
3. Προσαύξηση 30% στη σύνταξη θα λαμβάνουν οι μητέρες ανήλικων τέκνων με συμπληρωμένο το 80ο έτος ηλικίας
4. Συνταξιούχοι με δυσανεξία στα γαλακτοκομικά θα λαμβάνουν δωρεάν 2 γιαούρτια με την προϋπόθεση να καταναλώνονται από τους ίδιους και παρουσία ελεγκτού
5. Θεσμοθετείται η δωρεάν επίσκεψη σε οδοντίατρο και κουρέα για συνταξιούχους με μασέλα και φαλακρούς αντίστοιχα
6. Σε οικείους ασφαλισμένων που αποδημήσουν εις Κύριον πριν λάβουν σύνταξη, θα αποστέλλεται ευχαριστήριος επιστολή με τις υπογραφές Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδου
7. Τέλος, η ευνοϊκή ρύθμιση Νο 1 δεν ισχύει για όσους ασφαλισμένους ονομάζονται Χριστός ή Λάζαρος.
Ένα όνειρο απατηλό.
Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο, όνειρο τρελό και απατηλό.
Ξαφνικά άρχισε ο χρόνος να τρέχει ανάποδα, σαν να πάτησε ο θεός το rewind.
- Άρχισα να χάνω κιλά χωρίς δίαιτες
- Κάθε μήνα η τράπεζα μου έδινε 1.258 ευρώ για το στεγαστικό μου, και 412 ευρώ για το δάνειο το αυτοκινήτου.
- Η γυναίκα μου γύρισε πίσω τα ρούχα και τα παπούτσια της και τα καταστήματα μου επιστρέψανε χρήματα στις κάρτες.
- Πέσανε οι τιμές στα super market
- Έφυγε το ΔΝΤ από την χώρα.
- Άρχισε να μειώνεται το δημόσιο χρέος
- Κατεδαφιστήκανε τα αυθαίρετα
- Φυτρώσανε δάση στα καμένα
Και το καλύτερο ήταν οι πολιτικοί...
...άρχισανε να ξηλώνουν τα γλυφτανήψια τους από το δημόσιο,
... άρχισαν να πουλάνε την περιουσία τους και να επιστρέφουν λεφτά στο δημόσιο ταμείο
....επιστρέψανε τις μίζες πίσω.
Όλα ήταν τόσο ωραία και μαγικά, αλλά φευ, ήταν μόνο ένα όνειρο. Μόνο ένα όνειρο. Μου έμεινε όμως το χαμόγελο και θα το κρατήσω.
Βράβευση 9η.
Ο εικονιζόμενος ποιητής πριν ακόμα γίνει γνωστός, έπεσε τυχαία πάνω στην πρώτη ποιητική μου συλλογή “Βάφοντας με πορδές αυγά” και, όπως μου είπε ο ίδιος: “Ήταν μια πνευματική αποκάλυψη. Μια ανάσα δροσιάς συγκρινόμενη μόνο με την Αλεξανδρινή αύρα. Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό”. Αμέσως διοργάνωσε μια σεμνή τελετή για να βραβεύσει “ένα πολύ σημαντικό άτομο που θα σημαδέψει την ποιητική μου πορεία από δω και πέρα”, όπως είπε χαρακτηριστικά. Με το πέρας της τελετής βράβευσής μου, ανακοίνωσε στο ακροατήριο την αναμενόμενη έκδοση της δεύτερης (τότε) ποιητικής μου συλλογής: “Απέλειπεν ο υποψήφιος την δημαρχίαν”, όπου και απήγγειλε τους δυο πρώτους στίχους από το αγαπημένο του ποίημα. Θα σας τους παραθέσω γιατί τους θεωρώ κι εγώ σημαντικούς: “Σαν πας στον πηγαιμό για την δημαρχία, να εύχεσαι πολλές μην είν' οι φάπες”.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
